ARKADAS
ARKADAŞ
Vietnam
Savaşı sonrası... Evine dönmekte olan bir asker San Francisco'dan ailesini
aradı: "Anne, baba eve dönüyorum, ama sizden bir şey rica ediyorum. Yanımda bir
arkadaşımı da getirmek istiyorum."
"Memnuniyetle, O'nunla tanışmak isteriz", diye
cevapladılar.
Oğulları
"Bilmeniz gereken bir şey daha var." diye devam etti. "Arkadaşım savaşta ağır yaralandı, bir mayına
bastı ve bir koluyla ayağını kaybetti. Gidecek hiçbir yeri yok ve O'nun gelip
bizimle kalmasını istiyorum." "Bunu duyduğuma üzüldüm oğlum. Belki O'nun başka
bir yer bulmasına yardımcı olabiliriz."
"Hayır.
Anne, baba O'nun bizimle kalmasını istiyorum."
"Oğlum."
dedi babası. "Bizden ne istediğini bilmiyorsun. O'nun gibi özürlü biri bize
korkunç yük olur. Bizim kendi hayatımız var ve bunun gibi bir şeyin hayatımıza
engel olmasına izin veremeyiz. Bence bu arkadaşını unutup eve dönmelisin. O
kendi başının çaresine bakacaktır."
Oğlu
o anda telefonu kapattı. Ailesi O'ndan bir süre haber alamadı. Ama birkaç gün
sonra, San Francisco polisinden bir telefon geldi. Oğullarının yüksek bir
binadan düşüp öldüğünü öğrendiler. Polis bunun intihar olduğuna inanıyordu.
Üzüntü dolu anne-baba hemen San Francisco'ya uçtular ve oğullarının cesedini
tespit etmek için şehir morguna götürüldüler. Anne - baba oğullarını hemen
tanıdılar yalnız bilmedikleri bir şeyi de öğrenince dehşete düştüler:
Oğullarının
sadece bir kolu ve bir bacağı vardı...